Có final de curso rematamos todo un proceso de traballo no que estivemos inmersos ao longo de máis de 5 semanas, ao longo das cales aprendemos non só sobre arquitectura e de arquitectos, senón tamén sobre elementos compositivos (a luz), composición artística e sobre estética (coa elaboración dos nosos murais), sobre a nosa cultura e outras culturas (estudando sobre o contexto de cada arquitectura vista), sobre cooperación e colaboración (coa vosa participación)
Durante a primeira parte do proxecto estivemos traballando sobre as obras escollidas e mailos seus arquitectos. Investigamos sobre a súa finalidade, o seu contexto histórico e máis cultural e sobre as súas características formais. Nesta primeira fase comezamos tamén a elaborar os artigos que logo subimos a este blogue centrados no arquitecto, na obra concreta e na vosa opinión.
Unha vez tivemos máis ou menos definido o campo teórico de traballo comezamos, en paralelo á teoría, o traballo coas cartolinas. O noso obxectivo final era o de acadar coas nosas cartolinas unhas pezas que evocaran o aspecto da obra arquitectónica sobre a que se traballou en cada caso. O voso primeiro atranco foi o de renunciar á cartolina como espazo para escribir a teoría, como estades acostumados (de feito houbo quen non puido resistir a tentación de facelo). O seguinte problema foi a norma que vos marquei de ter que cortala cartolina para volver a recompoñela en función da forma escollida. O último problema foi de dous tipos, principalmente, aqueles grupos que non conseguían definir a forma ou que se resistían ao corte da cartolina, ou aqueles que se arriscaron tanto que non tiñan claro como reproducir só coas súas cartolinas.
Finalmente, logo de incorporamos os códigos QR de cada artigo ao seu correspondente mural, presentamos os nosos traballos aos compañeiros.
A pesar das dificultades atopadas e dos momentos de desconcerto, o proceso de traballo foi moi enriquecedor tanto para vos como para min. Ao longo destas semanas descubrimos grupos que, ao comezo do curso tiñan serias dificultades para a coordinación (non para a cooperación) con resultados impresionantes (como pasou con Le Corbusier e a súa Vila Saboye). Outros moi reticentes ao comezo do traballo por atoparse ante unha obras complexas que comprenderon tanto a obra como ao arquitecto como a cultura (é o caso de Sou Fujimoto e a súa N House ou Renzo Piano coa Fundación Tjibaou). Pero todos vos fixéchedes un grande traballo. Grazas.
vaideplastica 